Een bank, in ergens maar een park
Stil op een bank in ’t park
kijk ik verloren om mij heen
Een zandbak waar, tot voor kort
korrels woestijnen stoven in de wind
het onbevreesde lachen klonk
van het nog vrolijk spelend kind
De schommel die nog heen en weer
zich zachtjes wiegt in zuchten
en nergens zie ik kinderen meer
hoor geen gelach in luchten
De molen hangt stil roerloos, scheef
ik wed hij kan slechts knarsend draaien
’t is of de wereld niet meer leeft
nu kleine handjes niet meer zwaaien
Er wordt door niemand nog gewipt
de zitjes voelen koud en klam
zoals het park dat voelt gestript
sinds er geen jeugd meer kwam
Stil op een houten bank in ’t park
kijk ik verloren om mij heen
hoe oorlog, terrorisme ons de jeugd gestolen
’t is daarom dat ik aldoor ween.
**********
sunset 18-11-2005
**********
Fata Morgana: | Zaterdag, november 19, 2005 00:15 |
Zit stil naast je op dat bankje, en zie ook die lege schommel, maar ik zie hem zachtjes zwaaien en voel wel kinderhandjes aaien, er is nog geschater in de oude dag, getover door een kinderlach, niet alles valt af te pakken, ik hijs je op, kom moed niet laten zaken, hou me maar vast op dat bankje, doe ik gewoon wat ik moet doen, ik kijk je aan geef je knipoog en een zoen, liefs Fata. |
|
hiljaa: | Vrijdag, november 18, 2005 21:38 |
voelende poezie! knufliefs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Vrijdag, november 18, 2005 20:24 |
Diep rakend geschreven......liefsliefs, fijne avond! switi lobi | |
vlokje: | Vrijdag, november 18, 2005 13:13 |
Gezellig he, het gelach van spelende kinderen. Prachtig gedicht, liefs sylvia |
|
erje: | Vrijdag, november 18, 2005 13:06 |
Hoop dat je ook wel mooie momonten hebt gekend en de jeugd zit momenteel meer op het mobieltje en op de pc dan op de schommel erg mooi gedicht geroeten erje |
|
semara : | Vrijdag, november 18, 2005 10:41 |
een ware pracht!! Ik kon de woorden niet vinden trouwens voor een dicht over die vrouw met dat hondje. Daar zijn ook geen woorden voor... knuffie semara |
|
Jannie Hoogendam: | Vrijdag, november 18, 2005 10:38 |
Ja, wat triest zeg...Als er niet meer geschommeld wordt en kinderen weg...wat dan? zeer mooi, maar droevig gedicht...ik ween zachtjes mee Liefs en warme knuffel Jannie |
|
Elze: | Vrijdag, november 18, 2005 10:20 |
zo echt en ook voor mij zo voelend,,,die lege schommel... laifs,,elze |
|
~MeLoDy~: | Vrijdag, november 18, 2005 09:48 |
prachtig/droevig geschreven... gr. MeLoDy... prettig weekend. |
|
Cheeke: | Vrijdag, november 18, 2005 09:46 |
Ja, de tijden zijn veel veranderd. En niet altijd in de goede zin. Mooi/droevig verwoord! Liefs, Cheeke |
|
remie: | Vrijdag, november 18, 2005 08:54 |
eens voelde ik me bedreigt op een bank in Praag, nare ervaringen braken mijn vakantie af...liefs Remie | |
Lia : | Vrijdag, november 18, 2005 08:48 |
hier heb je een zakdoekie...knuffie..Lia | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2005 | ||
Thema's: |