Bij het overkomen daarvan
ik was alleen, zo alleen met mezelf
en dacht zelfs aan andermans liefde niet
ik had haar immers dicht bij me
en bakende af, mijn eigen grensgebied
de vogels kwetterden een lust
stil geluk ging naar het scheen
- bij het overkomen daarvan -
al luisterend door me heen
voelend de wereld wat ze moest zijn
en bij de eerste zonnestralen
- gebod op gebod bestond er niet -
gingen mijn smekende verhalen
druppels dauw dropen van vroege takken
toneelstuk of een aanschouwend levenswerk?
voor even ineengestrengeld volgen zij elkaar
de schittering verdampt naar ik merk
willem
Elze: | Vrijdag, november 18, 2005 18:17 |
prachtig,,heerlijk gedicht laifs.. |
|
Cora (zij): | Vrijdag, november 18, 2005 13:00 |
Bijzonder mooi! Fijne zonnige dag toegewenst ;-) |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, november 17, 2005 22:12 |
Schitterend met die prachtige foto's er telkens bij Liefs Annemieke |
|
MayadeBij*: | Donderdag, november 17, 2005 21:57 |
Mahayana :) Love, kus. | |
Sunflower Ria: | Donderdag, november 17, 2005 21:47 |
In de stilte van hart en ziel jezelf terug zien zo puur zo een mens met de natuur liefs en knuffelkusxx en warme bloemenomarming SunflowerRia |
|
Lia : | Donderdag, november 17, 2005 21:44 |
schitterend gedicht... groetjes, LIa |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 17 november 2005 | ||
Thema's: |