Vanuit de eenzaamheid
veroorzaakt door gemis en pech
ontspringen tranen
reeds onderweg
in verschillende banen
naar die grauwe plas
Ragfijne gedachten
krachtig
maar onzichtbaar
rijgen onze zielen
teder aan elkaar
Vier weken wachten
op je onmisbare gezicht
slapeloze nachten
hunkeren naar dat rustgevende licht
nu ik plots
in het donker ben gehuld
en de zee door druppels
weer wordt bijgevuld