zijn blauwe ogen,
zijn donkere haren,
hij is zo in mij gevaren,
die lieve Robby,
aan hem denken is mijn hobby.
hij is dan wel een acteur,
maar hij geeft mijn leven kleur,
en mijn liefde voor hem,
is zo veel,
hij kleurt mijn leven roze, paars en geel.
zijn doen, zijn lach,
o, toen ik dat zag,
begon de liefe voor hem,
zonder hem, zit ik klem,
dat weet ik super goed,
hij geeft mij tenminste moed!
mijn ouders begrijpen me niet,
dat doet verdriet,
ze doen gemeen over hem,
en zin niet mijn liefde voor hem!
maar vergeten doe ik niet,
vooral omdat ik er nu van geniet.
want die lieve Robby geeft mijn leven kleur,
zorgt voor een goed humeur, al is ie een acteur!
als ik hem zie in een of andere horror,
dan weet ik het wel,
dan is mijn leven niet meer een hel!
dus mijn liefde voor hem,
blijft bestaan,
ik laat het niet weggaan!