Het is een donkere nacht.
De maan staat helder aan de hemel.
De sterren staan als zijn wachters er om heen.
Om neer te vallen in de strijd tegen het eeuwige duister.
Telkens als ik uit mijn raam kijk.
Kijk ik naar het huis aan de overkant.
Het is er stil en verlaten.
Maar het is nog steeds verwarmt.
Elke nacht.
Een keer in de maand.
Wanneer de maan vol is en straalt aan de hemel.
Zie ik een zielig meisje staan achter het zolderraam.
Het is alsof ze de geschiedenis wilt herhalen.
Ze laat me een begraafplaats zien.
Telkens als mijn dromen.
In nachtmerries veranderen.
Ik zie haar dan bij een zerk staan.
Ze strekt haar armen uit.
Ze wijst naar de letters die op de zerk staan.
Tot mijn grote schrik.
Zie ik dat het haar ouders zijn.
Die zijn gestorven in het grote huis.
In mijn slaap.
Neemt ze me mee naar het huis aan de overkant.
Dan zie ik.
Hoe ze stierf.
Opgehangen door foute vrienden.
Vergiftigd door familie.
Waar ze zoveel om gaf.
Eenmaal als ik uit de droom ben.
Sta ik zwetend voor het raam.
Ik kijk naar het grote huis.
Soms zie ik haar daar nog staan.
Doet zachtjes haar hand omhoog.
En verdween.
Zachtjes had ik ook mijn hand omhoog gedaan.
En plots zag ik haar niet meer.
Ik geloof nu echt.
Na die tien jaren.
Dat ze haar rust heeft gevonden.
En naar de hemel is gevaren.
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2005 | ||
Thema's: |