In de nasleep van verliefdheid
zit je naast me op het bed
mijlenver van jou verwijderd
lijd ik aan stil verzet
Als ik dan tóch fluister
wat ik eigenlijk schreeuwen wil
wordt mijn dag ontluisterd
want aan jouw kant blijft het stil
Wat zou ik graag die stilte vullen
met de liefde van weleer
maar slechts onzin kan ik lullen
en de herinnering doet zeer
Langzaam sta je van het bed op
en geeft mij een vage kus
smekend zeg ik "lief, ik bel nog"
en dan is het over dus