Treurend om wat geweest is
En nooit meer zal zijn
Inwendig verscheurd door verdriet
En onmenselijke pijn
Zo zwaar om te dragen
De onmogelijkheid je naar
‘het’ waarom te vragen.
Jij,
Zo sterk vanbuiten
En gevoelig vanbinnen
Niet wetend hoe je te uiten
Waar je moest beginnen
Was dit voor jou het einde
Van een zoektocht naar geluk
Maakte de onrust in je hoofd
Al je levenskracht stuk
Hoe hard dit ook om zeggen is,
Ondanks de verslagenheid en het gemis
Troost ik mij bij de gedachte
Aan de rust die je nu vind
Verder levend in mijn herinneringen
Zeg ik je geen vaarwel
Maar tot ziens, mijn vriend.