porseleinen pop opent nieuwsgierig de deuren
en treedt voorzichtig naar buiten.
Niet wetend wat er haar staat te gebeuren
verlaat ze haar plekje achter de vertrouwde ruiten.
Zachtjes laat ze zich naar beneden glijden,
turend in het rond.
Niet wetend tegen wat ze zal moeten strijden
en wat er haar weg op komt
Porseleinen poppetje uit de kast,
zo breekbaar en puur.
Lippen nooit gekust, lichaam nog onbestast,
heimelijk hunkerend naar passie en vuur.
Porseleinen poppetje verkent het echte leven,
ontdekt de drukte en onrechtvaardigheid die
heerst in elke stad.
Ze zou er alles voor willen geven
om terug te keren naar wat ze had.
Porseleinen poppetje kon de buitenwereld niet aan.
Ze zag een wereld vol verdriet en immense pijn.
Dankbaar laat ze een traan
omdat ze beseft dat het voor haar ook anders had kunnen zijn
Porseleinen pop klimt snel weer in haar kast
tevreden met waar ze is
bevrijdt van die ondraaglijke last
Porseleinen pop verlaat nooit meer haar glazen nis