Marmer
Marmer
Door gesloten ogen zie ik je staan;
ik hoor je tranen vallen
zacht op een kille vloer;
zout op marmer
Het is zout op marmer dat ik je geef;
en door gesloten ogen
hoor ik je schreeuw
uiteindelijk is het starheid en een kil postuur
dat ik hier aan je voeten
neerleg
Als blikken konden doden:
mijn lichaam tot as
Dag dag, tot later misschien
dag dag, tot nooit meer
ons marmer bevlekt
Dag dag
mijn liefste,
door gesloten ogen
zie ik je gaan
Door gesloten ogen zie ik je staan;
ik hoor je tranen vallen
zacht op een kille vloer;
zout op marmer
Het is zout op marmer dat ik je geef;
en door gesloten ogen
hoor ik je schreeuw
uiteindelijk is het starheid en een kil postuur
dat ik hier aan je voeten
neerleg
Als blikken konden doden:
mijn lichaam tot as
Dag dag, tot later misschien
dag dag, tot nooit meer
ons marmer bevlekt
Dag dag
mijn liefste,
door gesloten ogen
zie ik je gaan
Reacties op dit gedicht
| *redrose*: | Zondag, mei 03, 2009 22:03 |
| prachtig gedicht, steeds weer opgezocht om het opnieuw te lezen. Groetjes, *redrose* |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, november 04, 2005 22:02 |
| mooi verwoordt groetjes Dirk |
|
| lady-bandit: | Vrijdag, november 04, 2005 20:56 |
| héél treffend, begrijp hem volledig! goed gedaan marc... groetjes van lady-bandit |
|
| lady-bandit: | Vrijdag, november 04, 2005 20:55 |
Over dit gedicht
| Auteur: Mark de Groot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2005 | ||
| Thema's: | ||