Een arm om me heen
een bibberig lijf.
De stilte om me heen...
Alleen gesnik.
Ik heb roze in mijn hand,
het zijn er vijf.
Zachtjes leg ik ze neer
en doe een stapje terug.
Vervolgens mijn vriendin,
aleen dan half zo vlug.
De pijn in mijn lijf,
als een mes in mijn keel.
De dominee houd een preek,
aleen het boeit me niet zoveel.
Ik kan aleen denken aan die fijne tijd van toen.
Ik moet zteeds weer huilen,
ik kan er echt niets aan doen.
Langzaam zakt de kist naar beneden.
Het enige wat ik nog heb,
is de herrinering aan alles wat we samen deden.