Gevangen eenzaamheid (wg)

geboeid aan heftig verlangen

slurpt eenzaamheid de tranen

uit jouw ooghoeken die

verlegen toe wenken niet

langer te groeien in vertrouwen

de laatste zonnestraal tekent

zijn wens op de afgebrokkelde

randen van het steeds alleen zijn,

alleenheid voelt steeds scherper

als jouw handen willen troosten

het is over, je hoeft niet

te redden wat reeds verloren is

in momenten van tekortkoming

bevrijding is enkel nog een droom

voor datgene dat leeft in omhelzing

weekgedicht

uitdaging van

Boudaatje

Geschreven door

druppeltje

Reacties op dit gedicht

druppeltje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Boudaatje:	Vrijdag, november 11, 2005 21:22
Prachtig neergezet. liefs

Elze:	Vrijdag, november 04, 2005 13:06
mooi gedicht..graag gelezen laifs..

switi lobi:	Vrijdag, november 04, 2005 10:28
Ik vind het helemaal geweldig; chapeau! Liefsliefs, fijne dag! switi lobi

Over dit gedicht

Auteur: druppeltje
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 04 november 2005
Thema's: [Eenzaamheid] [Delen]