Zo gelukkig zonder angst en pijn,
Nooit gedacht dat mijn leven zo zou kunnen zijn.
Maar wat bleek het kon,
Maar om te denken dat het bleef was stom.
Spanning, angst en stress gingen weer in de aanval
En hoe gelukkig ik ook was het trok me weer terug in dat diepe dal.
Het dal van mij verleden dat ik zo graag wou vergeten
Pijnlijke wonden werden schaamteloos weer open gesleten.
Weer het vechten dat vechten tegen de angst en de pijn,
Vraag me af of dat het nog wel waard zou zijn.
Verliezen om iets op te bouwen en weer bouwen om te verliezen
Voor mij valt er sowieso niets meer te kiezen
Alles waar ik me aan hecht raak ik kwijt,
Daarom is er niets meer waar ik me in vastbijt.
Waarom zou ik ergens voor gaan
Als ik weet dat ik het vroeg of laat toch weer af moet staan.
Mijn leven is niet om te leven
Mijn leven bestaat alleen uit geven.
Ik leef voor de mensen om me heen.
Voor mij zou het niet hoeven ik ben toch maar alleen