Dit gedicht heb ik geschreven over de laatste nacht dat mijn oma leefde. Ik zat toen met mijn familie naast haar bed.
Wachten op die laatste adem
komt ie wel of komt ie niet
wachten op iets waar je niet op wachten wil
maar toch doe je 't
vol verdriet
maar ook met vrede
ze is al oud
alzheimer was toegeslagen
waarom?, dat weet ik niet
De klok sloeg 10
het werd doodstil
wachten op die laatste adem
die niet meer komen zou
tranen biggelen over wangen
hier en daar een snik
dag oma, dag lieve lieve oma
dit was het dan
een volgende adem komt niet meer
denken, en wat nu?
oma vredig op het bed
ze is weggegaan
weg van hier
waar ze nu is zal niemand weten
maar ze zal altijd in m'n hart blijven
tot mijn laatste adem komen zal