Wachtend tot je thuis komt,
neemt een anstig gevoel,
bezit van mijn hart,
groeiend naar gedachten..
Wat als...
zou ik kunnen denken,
raak ik volledig in paniek.
zwetende handen,
tranende ogen.
Wat als...
Je nooit meer thuis komt,
ik je niet meer heb kunnen zeggen,
dat ik zielsveel van je hou.
niet wetend hoe ik verder moet,
omdat ik zonder jou niet leven kan,
m'n hart alleen
voor jou klopt...
Nu hoor ik eindelijk,
je sleutel in het slot.
zie ik je verbaasde blik,
wanneer ik me aan je vast klamp.
Bang om je nog los te laten,
bang dat je van me wordt weggenomen.
Zonder dat ik nog even kan zeggen,
dat ik intens veel van je hou!!
erje: | Maandag, oktober 31, 2005 18:45 |
gedeelde smart is halve smart wens je sterkte, geniet in ieder geval van de tijd die j hij er nog wel is liefs erje |
|
scientist: | Maandag, oktober 31, 2005 18:07 |
Daarom neem ik altijd de tijd om afscheid te nemen van diegenen die ik liefheb... Groetjes |
|
Peter van der Linden: | Maandag, oktober 31, 2005 16:55 |
Niet aan denken. Als je zo moet leven wordt het leven onleefbaar. Wees dankbaar voor iedere dag samen en geniet er van. Zonder angst voor iets, wat er niet is. Maak er wat van. Fijne avond. Een knuf van, Peter. |
|
Klaes: | Maandag, oktober 31, 2005 16:37 |
Ik vrees met grote vreze groet/klaes |
|
Oorlam: | Maandag, oktober 31, 2005 16:25 |
ik houd wel van deze...groet van een doemdenker soms ook | |
Laura Luijkx: | Maandag, oktober 31, 2005 16:20 |
*Stilte* Zo verschrikkelijk herkenbaar! maar probeer het toch los te laten en te genieten! Liefs, |
|
Auteur: Lovely**Tears | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2005 | ||
Thema's: |