Strandbal...
al jouw spullen weggegooid - te pijnlijk –
ze herinneren me aan jouw lijdensweg
mijn tranen heb ik allemaal opgehuild
maar het verdriet is altijd nog daar
tijd heelt vele wonden - zeggen ze –
maar deze wond zal nooit compleet helen
door het zout dat er steeds in gestrooid wordt
bij de herinneringen aan jou, aan ons
het was jouw tijd om te gaan - ik weet ‘t -
een zware last is van je schouders gevallen
maar hoe jij iedere dag een beetje meer stierf
deed me meer pijn dan je eigenlijke dood
jij hebt me laten zien wat leven is - geloof me –
hoe het voelt om gelukkig te zijn, te lachen
maar door jouw heengaan zijn dingen veranderd
die nooit meer hetzelfde worden
al jouw spullen weggegooid - te pijnlijk –
toch één klein dingetje bewaard, de strandbal
jouw lichaam is niet meer hier op aard
maar jouw laatste adem leeft hierin voort
Laura