De wind knabbelt aan mijn oren
een uil roept haar kreet
we wandelden door het bos
die herfstkleuren legt op het tapijt
Muziek klonk vanuit een jukebox
waar een stem zachtjes sprak
de zee doorbrak het praten
dat heersten tussen haar en mij
Jaren ken ik haar
zij die een vinger legde op de mond
de maan verliet de nacht
met een korte blaas op de trompet
Een wonder was ze in mijn armen
kostbaar, lief en zacht
de wereld kleurde mooier
toen ze met haar vingertje
In mijn handpalm liep
kim_zegt**: | Zaterdag, oktober 29, 2005 00:11 |
lief he, die kleine mensjes-handjes! Mooi dichie, Kusszz |
|
psych: | Vrijdag, oktober 28, 2005 08:56 |
zo mooi en teder gr..elze |
|
vivika: | Vrijdag, oktober 28, 2005 08:42 |
Héééééééééééééééééééééééél mooi!!!! Dit gedichtje is af! Liefs | |
H.J.: | Vrijdag, oktober 28, 2005 04:13 |
Schitterend dicht Wijnand met een uitroepteken voor de laatste twee regels. Prachtig. nachtgroet H.J. |
|
the sous: | Vrijdag, oktober 28, 2005 01:06 |
geniet.... thanks the sous |
|
Raira (Ria): | Vrijdag, oktober 28, 2005 00:28 |
wat ontzettend mooi en lief weer liefs Ria |
|
m@rcel: | Vrijdag, oktober 28, 2005 00:28 |
wat een ontzettend mooi lief gedicht heel mooi Slaap lekker m@rcel |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 28 oktober 2005 | ||
Thema's: |