haal je handen van mijn keel
ik krijg geen lucht
geef me kans te ademen
wacht niet tot mijn laatste zucht
schreeuw niet zo tegen me
waarom ga je toch zo tekeer
ik doe niet wat jij denkt
hou toch op, je doet me zeer
wat heb je toch veel vertrouwen
in de dingen die ik doe
mag ik dan helemaal niks meer
is dan echt alles taboe
wat is dan nog mijn leven
waar is de vrijheid van weleer
ja hoor ik blijf braaf wachten
verder leg ik mijn leven wel neer
er is al niemand die ik zie
mag ook al niet meer praten
jij geloofd in mij
nou ik heb het in de gaten
je doet me heel veel verdriet
kun je dat niet aan me zien
oh ja was ik even vergeten
het is vanuit jouw standpunt gezien
wat is dan eigenlijk de liefde
vertel me wat is houden van
iemand achter de geraniums zetten
zodat ze vereenzamen kan
het zal wel aan mij liggen
dat is toch wat mensen zeggen
jij accepteerd het allemaal
dus moet je jezelf er ook bij neerleggen
nou je kunt me geloven
accepteren doe ik zeker niet
maar steeds die voortdurende strijd
die doet me gewoon intens verdriet
steeds dat terugkerende ding
door wat één keer is gebeurd
ik zelf heb niet eens wat gedaan
dat is wat me het meeste betreurd
waarom krijg ik het dan op mijn brood
en verpest het zo mijn leven
houden van en respect
word in vertrouwen gegeven..
27-10-2005
**sorry beetje lang, maar moest het even kwijt**
m@rcel: | Donderdag, oktober 27, 2005 20:51 |
stilmakend stil..... Dikke warme lieve knuff m@rcel |
|
Riann: | Donderdag, oktober 27, 2005 17:36 |
Lieve meid..dit is zo herkenbaar ik kan je alleen een troostende schouder aanbieden een zakdoek voor je tranen aanbieden en een hele warme knuffel geven..Heel veel sterkte dit raakt me echt heel diep..liefs van mij | |
dol_fijn: | Donderdag, oktober 27, 2005 15:49 |
lieve schat ik ben het met je ouders eens dit is niet normaal meer wat hij doet maakt er meer kapot mee dan dat hij er heel mee houd ik hou wel veel van je troost kusjes veel liefs Dol_fijn |
|
Gonny: | Donderdag, oktober 27, 2005 13:21 |
Lieve Anita Knuffff........ Liefs Gonny |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, oktober 27, 2005 12:36 |
Verdrietig gedicht... Knuf Annemieke |
|
Bieke: | Donderdag, oktober 27, 2005 12:02 |
Je hebt het mooi neergezet hier, en ja hoor meid ook jij hebt recht op vrienden in je leven ;)) Dikke knuffel Bieke, |
|
Irdana: | Donderdag, oktober 27, 2005 12:00 |
in silte gelezen* troost knuffels * en lieve groet Irdana* |
|
Niniki: | Donderdag, oktober 27, 2005 11:36 |
Je hebt het prachtig verwoord, je intense verdriet. En wie zou dat in zo een situatie niet hebben. Soms kan liefde veel meer kapot maken, dan je lief is....sterkte! knuffie Nini |
|
westland: | Donderdag, oktober 27, 2005 11:23 |
heel moooi geschreven Jans,wat een verdriet ja hij knijpt je keel dicht met zijn jalouzie dat nergens voor nodig is.hij is gewoon bezig zijn eigen huwelijk en dat van jou kapot te maken.een mens mag toch wel een paar vrienden hebben,of mag hij dat alleen zijn uitjes dat darten.en jij maar altijd thuis metde kinderen.jij hebt alleen wat vrienden op de computer,mag dat dan ook al niet meer.je ouders. | |
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2005 | ||
Thema's: |