Geloven, wetende onzekerheid
En nooit, nooit zich verheffen
maar wel tapijten uit bliksem weven
bont en stevig, ons tot geleid
Dus knoop de draad en garen
tot staal en brons
tot elpenbeen en edelsteen
Al blijven de tapijten aardverbonden
dragen zij ons hemelen ver
over zeeën, bergen, bossen
in schemerige einders, de rust verstilt
in ’t groene van de hoop
en waar de wind de oorsprong quilt
’t beloofde nooit geschonden
En nooit, nooit zich verheffen
maar wel ’t geknecht-zijn verweven
in bannieren die ons leiden
Dus twijn de vezel
tot ganzenveren rust
en wildernis tot paradijs
En het aroma van wat dubieuze orchideeën
streelt mijn hand over geverniste bloemenblaadjes
en maakt ook mij gelovig.
**********
sunset 26-10-2005
**********
J.H. Vergne: | Donderdag, oktober 27, 2005 14:03 |
als ik het goed begrijp is het ironies bedoeld. maar wel rijk in zijn dicht vorm, u twijfelt aan geloof hartelijke groeten. |
|
erje: | Woensdag, oktober 26, 2005 17:11 |
super hoor, wist alleen niet dat orchideeèn aroma iemand gelovig kan maken heb ik nooit iets van gemerkt met mijn 800 tropische orchideeèn geroeten erje |
|
fredie: | Woensdag, oktober 26, 2005 16:07 |
Ja mmoi gescreven , maar inderdaad een beetje ingewikkeld Love Fredie |
|
Irdana: | Woensdag, oktober 26, 2005 13:08 |
beetje ingewikkeld maar wel mooi poezië verwoord Met Woensdag Groet Irdana |
|
Jannie Hoogendam: | Woensdag, oktober 26, 2005 11:27 |
En wat heb je de woorden weer mooi gehusseld, netzlong tot ze op de juiste plaats gingen staan...Bravooo liefs van Jannie |
|
GLMB: | Woensdag, oktober 26, 2005 11:25 |
Apart, is het eerste wat me te binnen schiet. Maar zeker mooi. Liefs |
|
hiljaa: | Woensdag, oktober 26, 2005 09:20 |
een strelend gedicht voor het oog! knufliefs--hiljaa-- |
|