Hoofd in de wolken, een snelle hartslag,
En dat allemaal doordat ik terug dacht aan die dag
De tijd die ik bij jou doorbracht, weet nog goed hoe ik me voelde,
Maar herinner me ook nog goed hoe snel mijn liefde voor jou bekoelde
Nooit gedacht dat iemand mij zo erg kon kwetsen
Hoe kon je zulke gemende dingen naar me toe ketsen
Al die minder mooie eigenschappen die je opnoemde,
Oh… Waarom denk ik toch telkens terug aan de manier waarop je me zoende
We waren allebei een beetje verlegen, het ging met mij steeds minder goed,
Het ging allemaal te snel, je vond dat ik wat tekort kwam, namelijk moed
Ik had genoeg van mijn verdriet,
En zei “dit gaat zo langer niet”
Je begon bijna te huilen en sloeg je armen om me heen,
Ik kon er niks aan doen en vond dat ik ene hart had van steen
Hij zei dat hij wou veranderen, weer in mijn hart wou komen wonen,
“Nee” zei ik, je durft je hart niet eens aan mij te tonen
Tijden lang dacht ik aan jou, maar vertikte het om te zeggen,
hoeveel ik eigenlijk nog van je hou
Maanden gingen voorbij,
Voordat je eindelijk weer wat zinvols tegen me zei
Je durfde voor t eerst duidelijk te maken dat je nog wat in me zag,
Ik heb in die tijd mezelf gevonden, je zei dat je dat zag in mijn lach
Kon alles maar opnieuw beginnen,
Terug naar de tijd waar we elkaar beminden.
Op die ene dag