verscheurd
eens lag je hier naast mij
de liefde van mijn leven
ik had je graag nog langer
mijn aandacht willen geven
maar je zag mij niet meer staan
het bed is koud en leeg
jouw stem die mijn hart vulde
is verdwenen, je zweeg
met lange halen huil ik
mijn hart is verscheurd
ons leven samen is voorbij
wij zijn samen uitgekleurd
nog zie ik jou je koffers pakken
smeken ligt niet in mijn aard
ik heb je laten gaan
je bent mij ook niet waard
GLMB: | Dinsdag, oktober 25, 2005 00:29 |
Wat mooi zeg. Jaloers dat ik hem niet zelf heb geschreven;) Liefs |
|
Fata Morgana: | Zondag, oktober 23, 2005 23:50 |
Jij verwoordt fictief wat eens (alweer geleden) mijn waarheid was, en voel bij het lezen weer het schrijnen, liefs Fata. | |
Niniki: | Zondag, oktober 23, 2005 22:03 |
prachtig Lia.......... Knuffie Nini |
|
erje: | Zondag, oktober 23, 2005 18:14 |
Super gedicht gelukkig wel fictie, liefs erje | |
Lia : | Zondag, oktober 23, 2005 17:38 |
joa dit is écht fictie... | |
neznaj: | Zondag, oktober 23, 2005 17:33 |
Is dit echt fictie? Han(d)kus | |
Mathilde: | Zondag, oktober 23, 2005 16:41 |
.............. | |
Klaes: | Zondag, oktober 23, 2005 16:35 |
10/23/2005 4:07:00 PM neee |
|
pluk de sterren: | Zondag, oktober 23, 2005 16:22 |
vind het een heel mooi gedicht! | |
detjuhh: | Zondag, oktober 23, 2005 16:09 |
Mooi verwoord! Hoop dat dit nooit werkelijkheid wordt.. en bedankt :) liefs |
|
psych: | Zondag, oktober 23, 2005 16:07 |
neee | |
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2005 | ||
Thema's: |