Lange donkere jassen stappen achter de kist
Die traag, gestaag in de lage oktobermist
Uiting geeft aan een laatste, onzekere mystiek
Geflankeerd door grauwgrijs, zwijgend publiek
Een vreemde ben ik, verband noch verwant
Amper gedoogd blijf ik aan de buitenkant
Neem diffuus deel aan het oude ritueel,
Een knellend gevoel grijpt me bij de keel
Het draait rond hem, en toch, ooit ik… ooit…
In duur generfd hout gelegd, en uitgestrooid
Of begraven in zware grond, familie er rond
Met flarden van teksten en Eeuwig Verbond
Een lezing glijdt helder langs neergebogen rijen
Galmt in het portaal om dan zacht neer te vlijen
Gedoemd tot verdwijnen, geluid net als geest
Laat duistere stilte alsof niets is geweest
kimW: | Zondag, oktober 23, 2005 15:45 |
ja...ooit zal ik, jij en wij allemaal ook... alles is dan geweest kus |
|
chocaatje: | Zaterdag, oktober 22, 2005 22:32 |
Heel erg mooi geschreven. Begravenissen zijn altijd triest. Brengen je weer even terug naar realiteit. Het kan zo afgelopen zijn. Liefs mieke |
|
MayadeBij*: | Zaterdag, oktober 22, 2005 21:57 |
Ik vind de dood ongeveer het ongrijpbaarste wat ik heb gezien.. de vrede met dit verschijnsel is soms ver bij me te zoeken - uitstekende tekst meneer Scientist! | |
pluk de sterren: | Zaterdag, oktober 22, 2005 19:51 |
echt waanzinnig mooi geschreven | |
pluk de sterren: | Zaterdag, oktober 22, 2005 19:51 |
echt waanzinnig mooi geschreven | |
psych: | Zaterdag, oktober 22, 2005 19:45 |
droevig, doch zeer goed vertaald gr,,elze |
|
Mathilde: | Zaterdag, oktober 22, 2005 19:43 |
poeh....dit is zware kost. maar dan wel bijzonder mooi geschreven!! liefs, mathilde |
|
Lia : | Zaterdag, oktober 22, 2005 19:42 |
vreselijk ... en rakend ..knuf.. | |
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2005 | ||
Thema's: |