Slachtoffers laat men meestal in de kou staan
Wijl men met misdaders toch zo lijkt begaan
Hoe lang heb ik zelf dit niet willen verstaan
En ook die onrechtvaardigheden doorstaan
Een slechte jeugd, onderdrukking, of armoe
Voor een gelukkig mens wat doet het er toe
Pas als zij zelf eens slaag krijgen van de roe
Beginnen ze te denken waarom en hoe
Moesten rechters niet zitten en eens rechtstaan
Zou er zoveel, niet ongezien, voorbijgaan
Om dan plots uit te barsten als een vulkaan
Die de maatschappij zo veel pijn heeft gedaan
Voor mij is het gelijk wat het gerecht doe
Want wijl mensen klagen als een kaketoe
Dwaalt de dader nu rond als een maraboe
En de straf van eenzaamheid is geen taboe