Levend in een eigen wereld
Van verdriet en pijn.
Verschijnt er maar geen lichtje.
En lijkt het voor altijd donker te zijn
Steeds vechtend voor iets moois
Om nog wat van het leven te maken.
Alles gedoemd om te mislukken,
Sta ik op het punt alle pogingen te staken.
De weg naar geluk zo ver weg,
Zak ik dieper in de duisternis.
Doodmoe van het vechten,
Voor iets dat zo onbereikbaar is.
Verlangend naar veranderingen,
Dromend van een leven zo vrij.
Hopend op geluk en plezier,
Zonder al die gedachten in dat hoofd van mij.
Maar levend in mijn eigen wereld,
Van verdriet en pijn.
Stop ik met strijden,
Met de hoop dat alles snel over zal zijn.