stilletjes in haar gedachten,
overheerst de onmacht.
van alles wat er is gebeurd,
haar lichaam steeds zonder kracht.
een lach op haar gezicht,
dat is wat de wereld van haar ziet.
maar ook dan overheerst de pijn,
al is er niemand die dat ziet.
angstig en alleen,
bereidt ze zich steeds weer voor,
steeds slaat het om haar heen,
de pijn raast haar lichaam door.
het is een pijnlijke gedachten,
maar het is haar geheim.
ze neuriet het de dag door,
maar niemand ziet haar pijn,
niemand geeft aan haar hulplied gehoor..
er is ook niemand die het hoort,
want uit haar mond komt een vrolijk gelach.
ze babbelt zoals het hoort,
ze is vrolijk en vol enthousiasme,
het is haar masker die ze op heeft,
elke nieuwe dag..