Houden van je kinderen tot voor kort voor mij heel gewoon
Maar nu weet ik wel beter
Zo gewoon nee dat is dat niet
Onze kinderen ze brachten ons vreugde
En toch af en toe ook wel eens verdriet
Toch de liefde voor hun bleef ondanks alles bestaan
Zelf weten ze ook dat we er altijd voor ze zullen wezen
En begaan zijn met hun leven
Er is geen twijfel
Ook nu niet nu ze op eigen benen staan
Ben blij dat ze de weg naar hun ouderlijk huis nog weten te vinden
Daar waar hun leven begon
Er is een tijd van afstand nemen Christa, tijd voor eigen leven.. tijd voor eigen fouten. Tijd voor herkenning en erkenning van het ouderlijk huis.. Jij deed, zij doen...