Herfst.
Lopend over bruin-geel knisperend blad,
Dat bomen nu naakt achter liet,
De herfstzon stralend, heeft nog even vat
Op tarweakkers, weiden en de vliet.
Een traan valt in het nog groene gras
Een zonnestraal weerkaatst in ’t vocht
Die zich alleen waande, zo pas,
Maar nu een kleurrijke reflectie zocht.
En tegen het azuurblauw firmament
Tegen de gebruinde stammen
Gretig absorberend, permanent,
Het licht dat spoedig weer zal vlammen.
Het is als kunst op schilderslinnen,
De natuur zo mooi in volle herfsttooi
Zoiets kan een mens toch niet verzinnen
Ook geen schilder kan dit zo mooi.
En als de zon dan langzaam ondergaat
Van het schijnen danig afgemat,
Een mooie dag ons weer verlaat,
Dan zoek ik weer het knisperend pad.
14-10-2005
Niniki: | Dinsdag, oktober 18, 2005 23:03 |
Erg mooi, Han. knuffie Nini |
|
Annemieke van der Ven: | Dinsdag, oktober 18, 2005 19:19 |
Beeld voor ogen bij jouw geschreven tafereel.... Mooi Annemieke |
|
Klaes: | Dinsdag, oktober 18, 2005 18:57 |
prachtig Han groet/klaes |
|
Lia : | Dinsdag, oktober 18, 2005 18:03 |
schitterend herfstgedicht... ook wel toepasselijk he... brrr.. fris windje...knuf. | |
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 18 oktober 2005 | ||
Thema's: |