Schoonheidsideaal
Lange vlagen flinter dunne wolken
lieten haar gezicht voorzichtig schimmen
de vroege ochtendmist droeg haar in nevel
en transcendent alsof zij niet de onze was
het ontwakende geluid van de wereld
als een chaperon slim en flink aan haar zijde
en de koelte van het eerste licht momentaan
aan het vuur van het laatste verlangen
Mondaine glimlach kwam glorend tegemoet
zoals enkel lentedagen trachten te beginnen
maar zo broos als ijle lucht in beroering
neervlijend op haar lippen op haar wang
de vlucht van vogels als tranen door het gelaat
maar dan in verheugenis en wel zo luisterrijk
dat het gehele azuren gewelf met haar weende
mij vergezellend op mijn weg
Ik volgde haar zoals een vagant de zon
haar ogen vol ijskristallen spande de kroon
op de verre horizon die voor mij rustte
of zij voorbode was of enkel in mijn hoofd
bij God, ik zal het nooit te weten komen
want ondanks dat niets mij gelukzaliger maakt
ben ik tot eenzaamheid gedoemd te volgen
te weten dat zij mij nimmer is beloofd
F.