wegwaaiend van mijzelf
gingen we samen verder
ik was de wind
en zij de regen
ik hield haar vast
en gleden sierlijk
door de vroege morgen
al prikkend door de wolken
haar druppels bezongen
het wateroppervlak
in een lichte deining
van mijn waaiend spel
muzikale golven
begroetend de vroege eenden
die tevreden zwommen
in het opspattende water
© Klaes 17-10-05
wijnand.: | Maandag, oktober 17, 2005 22:13 |
prachtig | |
Cora (zij): | Maandag, oktober 17, 2005 19:13 |
Waanzinnig dit, mooi zeg.... En was het lekker;-) |
|
Henk Knibbeler: | Maandag, oktober 17, 2005 15:50 |
fraaie landing Klaes deze! groets, Henk. |
|
m@rcel: | Maandag, oktober 17, 2005 14:40 |
heel,heel mooi gedicht prachtig geschreven en graag gelezen Knuff/liefs m@rcel |
|
vivika: | Maandag, oktober 17, 2005 11:23 |
MOOI!! liefsx | |
switi lobi: | Maandag, oktober 17, 2005 11:12 |
Prachtig Klaes.....liefsliefs......switi lobi | |
psych: | Maandag, oktober 17, 2005 09:24 |
echt goed gedicht gr..elze |
|
H.J.: | Maandag, oktober 17, 2005 07:23 |
mooi idee. zij de regen jij de wind. groet H.J. |
|
Lia : | Maandag, oktober 17, 2005 06:33 |
prachtig gedicht..lijkt wel een schilderijke.. knuf, Lia |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, oktober 17, 2005 06:13 |
K ben gelijk goed wakker... Mooi Liefs Annemieke |
|
Fata Morgana: | Maandag, oktober 17, 2005 01:12 |
Liefde kan spetterend zijn, een soort elementenfestijn, zodat je in regen en wind, samen toch de stralen vindt, liefs Fata. |
|
scientist: | Maandag, oktober 17, 2005 00:59 |
Samen zweven, Ineengeweven... |
|
L.Bert: | Maandag, oktober 17, 2005 00:58 |
Ja, liefde! | |
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 17 oktober 2005 | ||
Thema's: |