Herrineringen
Als een vage waas,
Staan er beelden op je netvlies gegraveerd.
Meestal in grote lijnen,
Soms goed gedetailleerd.
Altijd blijven je dingen bij,
Ze staan daar, in de vorm van een rij.
Soms ga je even deze rij weer langs,
Langs al je herinneringen.
Je kan weer om oude dingen lachen,
je aan de andere dingen hinderen.
Ik hoop dat je dan, tussen die wirwar
van beelden en woorden,
die van mij niet vergeet.
En dat je van deze vriendschap,
het bestaan nog af weet.
Ik hoop, dat je dan
Tevreden bent over het heden
en terug denkt, met een lach, aan het verleden.