In het klein van het ontstaan.
Smeden wij de zilverdraden van een web.
Een web van verlangen,
Verlangen wij naar dat gene,
Van wat men liefde noemt.
Geweven in woorden,
Raken wij soms iemands z'n hart.
Stil wachtend, wacht je,
Op… wat zich liefde noemt.
Liefde zijn onze zilver draden van ons leven.
Ons leven in liefde weer gegeven,
Door gegeven aan onze kinderen,
Weven wij de draden van het web.
Stil zittend, kijken wij naar onze eigen draden.
Gespannen en ontspannen wachtend op dat gene,
Wat zo aan je voor bij wandelt.
Ga niet wandelen in je eigen web.
Een web van woorden,
Laten je gemakkelijk verdwalen,
En val je te prooi in jouw eigen,
Gesponnen web.
Geweven web, bevatten gaten.
Zie het niet als kompleet.
Het kompleet zijn van je eigen web,
Is jou stilte diep in je zelf.
Zoek niet haastig naar dat ene,
Maar wacht rustig in jouw web
We zijn er niet om gevangen te zitten.
Liefde kent zijn vrijheden,
Smoor de geliefde niet in zilver draden,
Maar laat ze wapperen op de winden de ze jou geven,
En laat je dan zweven aan jou zilver draadje.
Auteur: n8vlinder | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 08 oktober 2005 | ||
Thema's: |