Zon en maan.
De zon gaat ook vandaag weer onder
Kleurt van vuurrood naar avondlicht,
Iedere dag lijkt weer een wonder
De natuur is altijd weer in evenwicht.
Ze geeft nog een laatste schouderklop
Een betoverende glimlach door 't lover,
Dan zit het er voor vandaag weer op
En geeft ze de maan het stokje over.
Maar ook zij kent wel vertedering.
Parken door spelende kinderen verlaten
Rust nu, in de avondschemering,
Waar geliefden nu fluisterend praten.
Laaiend vuur dat harten doet gloeien,
Eeuwige trouw die wordt uitgesproken
Tot een hecht gezin zal uitgroeien;
Beloften die nooit worden verbroken.
De maan is dan ook ieders getuige
Van de afspraken die werden gemaakt,
De maan, zij zal dan ook juichen,
Bij het zien hoe de liefde hen heeft geraakt.
1-10-2005
Will Hanssen: | Maandag, oktober 03, 2005 20:51 |
Mooi geschreven Han! Die zon en die maan, die zullen vast wel heel veel weten....ze bestaan al zó lang. Will |
|
poky: | Maandag, oktober 03, 2005 19:16 |
heeel heeel mooi,poky | |
Lia : | Maandag, oktober 03, 2005 18:07 |
prachtig gedicht meneer Han... | |
Niniki: | Maandag, oktober 03, 2005 12:15 |
Een mooi ideaalbeeld, wat je hier neerzet Han. Knuffie Nini |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2005 | ||
Thema's: |