Golven spoelen door mijn gedachten,
wind waait door mijn lichaam.
Ik kom tot rust. Helemaal in
mezelf gekeerd, mezelf zijn.
Slechts zand om me heen,
genieten van de zon.
Het geluid van de zee, zo intens,
kalmeert me.
Even niet al die gedachten,
Ik hoef niets te zeggen, niets
uit te leggen. Even
wil ik niet alles begrijpen.
Ik zit in het zand,
ik en mijn gedachten.
Alleen en toch niet alleen.
Ik kijk om me heen, ga wandelen.
Zie mensen, dieren.
Ik loop bijna in de zee,
wat een kracht,
het wordt vloed,
ik ga naar huis.