Het beeld van je vervaagd en buiten regent het gestaag
ik voel me verward en leeg
en verdwaal in mijn geest en het is alsof
ik hier aleens ben geweest
toen ik jou nog niet kende
en jou van harte beminde
niets van dit alles heeft me dichter bij je gebracht
de dagelijkse realiteit sneed als een scherp mes
mijn leven in twee
een met en een zonder jou
jij Pa stierf toen ik 18 jaar was
en om eerlijk te zijn ben ik deze slag nooit echt teboven gekomen
God alleen weet dat ik altijd het goede met ons heb gewild
mijn hart leeft nu mee
met het verdriet van anderen
en mijn verdriet zit verborgen achter een hele hoge muur
waarachter ik soms niet meer durf te kijken.
Auteur: moonwoman | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
Thema's: |