Herfstleed 2.
Echt een septemberdag, alles grauw
Terwijl wij nog wat warmte verwachten,
Deze zomer was toch al niet om te zeggen nou, nou
Het was zelden dat de zon eens naar ons lachte.
Nee, mijn liefde voor haar is danig verstoord,
Ze doet maar wat, denkt aan wat zij wil.
In Spanje is het veel te warm, ongehoord,
Zelfs met een knipoog van haar blijft het kil.
O, jij oppermachtige heerseres
Jij schenkt ons nog nauwelijks aandacht.
Wij willen concurrentie, geraken in stress
Jij maakt misbruik van je overmatige macht.
Weet jij wat je in Spanje reeds baarde?
Door branden ontnam je het volk zijn bestaan.
De mens leeft daar op verschroeide aarde,
Hoe moet dat volk met jouw verder gaan.
Zon, ik heb je mijn leven lang geadoreerd
Heb mij gekoesterd in jouw milde stralen
Ik voel mij vernederd, niet meer geaccepteerd,
Zal voorlopig nog wel even van je balen.
26-9-2005
Lia : | Zondag, oktober 02, 2005 13:56 |
nah...we hebben een geweldige voorzomer en nazomer gehad.. dus niet zo mopperen meneer Han.. overigens is de herfst ook mooi met al zijn kleuren.. knuf, Lia |
|
Raira (Ria): | Zondag, oktober 02, 2005 13:04 |
zal ik dan maar even een herfstachtige storm laten ontwaken voor je? klinkt wel een beetje bedrogen dit gedicht ik ben nog steeds gek op de zon en gelukkig schijnt die op dit moment voor me mooi geschreven hoor...dat wel liefs Ria |
|
Auteur: neznaj | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2005 | ||
Thema's: |