Duizenden wolken in de lucht
de mist en nevel die voorbij trekt
het pad dat ik loop is zwaar
de pijn die me bijna nekt
Er staan gentianen langs
ik hoor de bellen van de alpenkoe
de lucht is ijl, ik moet door
maar mijn voeten zijn zo vreselijk moe
Blijf eventjes stilstaan
de hand die me reikt
pak ik vol vertrouwen
straks is de top bereikt
Daar is de deur, boven op de top
de kachel brand, de erwtensoep heet
een nacht met sneeuw in september
het éénvoudige bed wat ik niet vergeet
Mooi zijn de bergen met al zijn watervallen
klein maar zwaar was deze trip
een overwinning, ik heb het gehaald
zo ik kreeg op mijn leven iets meer grip
Python_the_First: | Zaterdag, oktober 01, 2005 13:41 |
Prachtig hoe je de natuur er in verwerkt. En ja je hebt het gehaald :-) Greetz Python |
|
chocaatje: | Vrijdag, september 30, 2005 14:51 |
Heel mooi. liefs mieke |
|
Lia : | Vrijdag, september 30, 2005 10:36 |
kei positief...mooi..knuf.. | |
poky: | Vrijdag, september 30, 2005 10:16 |
goed gevoel moet dat geven,zie de bergen en de sneeuw al voor me,mooi neergezet,poky | |
Oorlam: | Vrijdag, september 30, 2005 09:57 |
;-) top..origineel in gedachtenovergangen | |
hiljaa: | Vrijdag, september 30, 2005 09:55 |
zeer mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Nemesis: | Vrijdag, september 30, 2005 09:54 |
een nacht met sneeuw in september de zin die me deed glimlachen. Verder een prachtig, zeer esoterisch gedicht dat ik met bewondering gelzen heb. Hulde. |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2005 | ||
Thema's: |