Nog een lange wandeling. 'k Hoop dat jij me weer wilt vergezellen.
’t Verleden, heden en de toekomst
Heeft regen jou nog nooit geraakt
als druppels van een stroom uit tijd
ver in ’t verleden, en heb jij nooit gesmaakt
de warme zonnestralen van de eeuwigheid
In kleurenglans van een bijzondere nacht
als vol van vurige bezetenheid geschilderd
rozen stralen als een witte sterrenpracht
En achter jou verwaaide sporen in het zand
die al zo lang door het verleden toegedekt
Toch hoor jij ’t schreeuwen van een adelaar
en neemt de wilde vrijheid bij de hand
Om ook jouw tijd, jouw eenzaamheid
te dompelen in een bad geluk
en uit de watervallen klinken tonen
van een nog nooit gecomponeerde stuk
Gedroomd lijk jij het vale licht
en wolken zweven over verten
zoals jij nooit gekend, noch wouden groen en dicht
De hemel mocht jij zelf beroeren op die dag
dat jij het andere leven weer ontdekken kon
Ontsteld door plots een Goddelijke paukenslag
nam jij heel snel jouw hand weg om de zon
Je zag de wereld met zijn fauna, flora, zeeën
zoals alleen de Schepper ’t al zien kan
vol druiden, trollen, eenhoorns en feeën
voor jou een ongelezen fantasieroman
Jij bent gaan wandelen door gedrukte vellen
en hebt gezocht, zoals ik lange levens heb gedaan
en eindelijk gevonden woorden die echt tellen
Jij bent een deel van heel het al
bestaat uit ‘t stof van het verleden
Ik weet dat jij ook morgen leven zal
en zeker dat jij bent in het vandaag, het heden.
**********
sunset 29-09-2005
**********
Jan van Dord: | Donderdag, september 29, 2005 21:59 |
Een mooie wandeling door een prachtig gedicht. jan |
|
Henk Knibbeler: | Donderdag, september 29, 2005 14:49 |
ik heb onderweg even naar wat paddestoelen gekeken hoor Sunset, maar de wandeling was mij aangenaam... groet en fijne dag nog, Henk. |
|
unicornkim: | Donderdag, september 29, 2005 13:24 |
Hallo sunset, ter reactie op jouw reactie.... ik heb het geschreven vanuit een punt hoe ik het om me heen soms zie. Ik geloof zelf ook inderdaad dat je een kind niet neemt om jezelf compleet te maken, maar wat ik vaak zie gebeuren bij ouders is dat ze in gevecht zijn met een kind, of dat het kind het enige is waar ze over praten en hun liefde voor elkaar verwaarlozen. Vandaar dit gedicht.... Bedankt voor de waardevolle reactie iig! Liefs en een fijne dag van Kimberley |
|
Huib de Hufter: | Donderdag, september 29, 2005 13:06 |
;-) mooi Ik ben blij dat iemand nog enig ironisch inzicht heeft trouwens;-) Huib (a.k.a.) |
|
lommert: | Donderdag, september 29, 2005 13:01 |
heerlijk om met je op te lopen...zoals gewoonlijk weer een geweldig gedicht willem |
|
poky: | Donderdag, september 29, 2005 12:28 |
schitterend gedicht heel graag gelezen,poky | |
Mathilde: | Donderdag, september 29, 2005 11:29 |
ik heb met graagte naast je gelopen! liefs en warme knuf, mathilde |
|
maria : | Donderdag, september 29, 2005 11:04 |
heb me ademloos mee laten voeren en meer dan schitterbaar genoten liefs, maria |
|
unicornkim: | Donderdag, september 29, 2005 10:18 |
Stilmakend mooi, prachtige poezie. Liefs Kimberley |
|
~MeLoDy~: | Donderdag, september 29, 2005 10:09 |
wow, gewoon schitterend!! gr. MeLoDy |
|
Lievelingetje45: | Donderdag, september 29, 2005 09:47 |
Dromerige poeziè! Heerlijk om te lezen! Liefs en een fijne dag! |
|
vlokje: | Donderdag, september 29, 2005 09:27 |
Een prachtige wandeling, ik ben helemaal meegelopen. liefs sylvia |
|