mijn woorden niet meer gewogen
uit mijn ziel gezogen
schuimbekkend verloren
in mijn draagvermogen
krijtwit is nu mijn taal
in gramschap aan de haal
ik modder nu maar wat aan
moederziel alleen
mijn zinnen absorberen in de lucht
verstijfd op de vlucht
door kou overmand
klappertandend ten onder
© Klaes 28-09-05
Sifra.K: | Woensdag, september 28, 2005 15:32 |
Ach, 't is menselijk.. Graag gelezen Liefs, Sifra |
|
scientist: | Woensdag, september 28, 2005 13:09 |
Raar dat iedereen zo empathisch reageert... ondanks het gekozen thema niet? Ik vind dit een fantastisch gedicht, dat verwoordt wat volgens mij iedereen wel eens treft. Groetjes |
|
m@rcel: | Woensdag, september 28, 2005 12:53 |
prachtig Liefs m@rcel |
|
remie: | Woensdag, september 28, 2005 11:26 |
kom ik schuif een dekentje over je schouders, warm je handen met een koppie chocolademelk...dan moet het weer goed gaan....liefs Remie | |
Renate-td-: | Woensdag, september 28, 2005 11:00 |
Mooi Klaes, mooie beeldspraak ook. Liefs, Renate |
|
psych: | Woensdag, september 28, 2005 10:32 |
ik lees ontzettend veel gevoel bij jou gr,,elze |
|
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 28 september 2005 | ||
Thema's: |