het is nu al zo lang geleden maar nu nog
veruil ik liever het verleden voor het heden
ik mis de gesprekken en de gedaante om me heen
terwijl ons hele leven overhoop werd gegooit
zaten wij hier maar te jammeren.
wetende dat we het tij toch niet konden keren
en verder gaan geen optie was .
tot in de diepte van de dagen klonk altijd het stemmetje
dat je er voor me was.
Elke dag in de kamer rondturen of je er toevallig nog ben,
je bent er wel alleen niet hier.
Een stukje verder in het land en een telefoontje
van elkaar verwijderd.
Toch lijkt het nog steeds een wereldreis die je
elke keer in gedachte maakt.
We weten echt wel dat je voor ons klaarstaat
en dat je het moeilijk hebt in deze tijden.
ik mis je elke dag, maand en jaar