Mini regenboog

Op een mooie herfstmiddag kijk ik schuin omhoog naar een blauwe wolkpartij.
Mijn hart vliegt mee met mijn blik en wordt intens blij.
Als ik in een klein stukje helder wit tussen het hemelblauw ontdek.
Ervaar ik intens die magie, het is alsof mijn gevoel zich naar dat stukje hemel uitrekt.

Daar hoog in de vrijheid van het zijn.
Ontstaat een regenboog, stralend, maar o zo klein.
Voor mijn oog net een halve meter groot.
Maar duidelijk aanwezig met zijn kleurenpracht ontbloot.

Een kleine brug naar de overkant zegt mijn hart heel stil.
Dit is wat ik zoek, even weet ik direct wat ik wil, maar ik ril.
Hier blijven is het parool!
Dit aardse leven is nu mijn leerschool.

En net als ik naar mijn lief roep:”Kom kijken je weet niet wat je ziet!”
Verdwijnt het mini regenboogje snel in het niet.
Om even later als een komeet weer in het open te verschijnen.
Nu zijn we samen geroerd door het delen van het fijne.

De vreugde van het samen genieten om in deze kleine dimensie te staan.
Geeft het vermogen weer om net als de seizoenen met je tijd mee te gaan.
Ook al zijn de wolken soms donker en vol regen.
Kan een kleurrijk seintje van boven al genoeg zijn om je samen verder te leiden naar nieuwe wegen.