Wandelend met gebogen hoofd
Op een eindeloze berg
Is ooit men hart gedoofd
Ooit is de vlam ontvlambaar gemaakt
Ooit heeft de zon zijn gevecht opgegeven
Ooit is de rozentuin een slagveld geworden
Ooit is mijn ziel gestopt met leven
Voetstappen latend in het zand
Die zo weer verdwijnen
Een bloedend hand
Dat ooit de zon niet meer heeft laten schijnen
Stervend in de armen van de eeuwige stilte
Die de wind sussen zal
Om me mee te nemen
Naar een plek met eeuwige rust
Waar ik terug kan openbloeien
Om zo terug naar mezelf te groeien