Deuren
eeuwig gesloten
waren ooit open
nu niet meer
Dagboek
eeuwig gesloten
waarin ik ooit mijn verdriet liet lopen
vanaf nu nooit meer
Ik wil me nooit meer zichtbaar maken
voorkomen dat iemand mij kan gaan raken
dat ik ooit teveel heb gezecht
mijn angst was altijd terecht.
eeuwig gesloten
deze weg niet meer bewandelen
je zult om moeten lopen
anders zul je in het duister belanden.
Mijn ogen
eeuwig gesloten
niets meer om te geloven
ik zal niet meer spreken
niet meer huilen of schrijven
te zwak gebleken
ik kan hier niet meer blijven.
Ik moet weg hier, maakt niet uit hoe
maakt ook niet uit waar naar toe
als ik hier maar weg ben, voor altijd
ben de weg kwijt
dus ik heb hier niks meer te zoeken
zou niet langer proberen moeten
laat me gaan, laat me huilen
laat me mijn ogen sluiten
om ze nooit meer open te doen
het is te koud buiten
sorrie, ik kan er niks aan doen
maar ik kan het niet meer opbrengen
kan geen uitstel meer verlengen
ik ga nu,
berg me in de schaduw
sla mijn ogen neer
voor de laatste keer.