Gekleed in een zijden gewaad
zwart geleurd maar doorzichtig
loop ik langs de waterval
bloeddruppels op mijn pad achterlatend.
Ik koos voor een zijstraat
de verkeerde richting
voel hoe ik in de leegte val
mezelf verwijten makend.
Ik huil mijn zwartste tranen
met de klank van wanhoop
voel hoe ik betast wordt door de dood
zak langzaam neer in het water.
mijn bloed trekt vluchtende banen
terwijl ik naar het licht kroop
langzaam dichter naar de dood
maakt duisternis zich tot mijn waker.
Water met een rode gloed
langzaam stroomd mijn bloed
verwaterd door het eind
nooit meer een verwijt
want ik zal geen fouten meer maken
je wist dat ik verloren zou raken
alleen niet wanneer,
maar dit was de laatste keer.
En nu is het gelukt, zal ik voor altijd zwijgen
ik zal er geen spijt van krijgen
want hier was ik altijd naar op zoek
oow mijn dagboeken liggen daar verscheurt in de hoek
mocht je persee willen weten waarom
ik dit niet langer meer aan kon..