Ontnomen vleugels
In deze wereld van zwart-wit, waar
de maan mijn blanke huid verlicht
en droefenis mijn zijn sluiert
kraakt het vorst in mijn binnenste
De nachtelijke kou dat breekt
weerspiegelt mijn doemdenken
in een wereld van eeuwig tranen
waar mijn roep vergaat in stilte
Nimmermeer zal ik vliegen
want de nacht stal mijn vleugels
opdat vrijheid mij ontnomen is
zal dit als mijn laatste resten
…
Rachel
Dirk Hermans: | Zondag, september 18, 2005 17:00 |
mooi liefs Dirk |
|
Lia : | Zondag, september 18, 2005 14:05 |
heel mooi geschreven Rachel.. knuffie... | |
druppeltje: | Zondag, september 18, 2005 13:51 |
weer erg krachtig en beeldend verwoorde, liefs druppel |
|
moonwoman: | Zondag, september 18, 2005 13:15 |
sterkte meid,mooi geschreven! lieve groeten |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2005 | ||
Thema's: |