Hij zei:
Hij kon zoveel bieden
Zoveel liefde te geef
Hij kon alles voelen
Hij kende mijn zeef
Mijn verwarring en chaos
Mijn liefde en moed
Alles deed en zei hij
Zodat ik niets vermoed
Alles belooft hij
Was heel erg aardig
Maar deed mij toch pijn
Iets nieuws, iets anders kon het niet zijn
En als refrein
Omdat ik zo lang niemand had gehad
Dat zou wel weer wennen
Zei mij die schat
Hij nam me mee en zei dat dit zo hoorde
Ook bij hem net als bij mij
Hij kon niemand zoenen
Als hij niets om je gaf
Bij mij bleef hij bezig
Zo erg als dat was
Ik geloofde zijn liefde
Zijn trouw en de hoop
Ik gaf mij volkomen
Aan een man uit mijn dromen
Verlegen gegeven voor niets
De pijn is gebleven
Het gevecht van het al
Nu bang voor besmetting
Die vrees is terecht
Ik ben dus bedonderd
En hoop dit is niet echt
Hij heeft mij pijn gedaan
Koud en zonder emoties wil ik hem slaan
Ik ben er nog niet achter hoe
Maar wat en hoe dat doet er niet toe
Laag en verraderlijk een man ten top
Onnozel, een oen in het beminnen
Iets fatsoenlijks weet hij echt niet te verzinnen
Hij heeft echt een plaat voor de kop
Naar mijn mening verdient hij de strop
Van enig gevoel is bij hem geen sprake
Loze beloftes en dit kan hij niet maken
Hij houdt van mij
Loze woorden
En ik ben niet blij
Eva Mensch