de nacht
de nachten zijn lang
soms ow zo bang
bang voor te slapen
moed bijeen rapen
me ogen te sluiten
voor jouw daar buiten
herbeleven wat jij heb gedaan
ondanks dat je me levend liet gaan
jou handen voel ik nog
jou stem nog in mijn hoofd
mijn geest verstoord
mijn stem niet gehoord
niemand
niemand heeft iets gezien
niemand
heeft iets kunnen doen voor mij
niemand
niemand kwam op die plek voorbij
nu ben ik moe
en wil ik geen gedachte meer
want aan jouw denken
doet nog zo vreselijk zeer
petronella
miekemuis: | Zaterdag, september 17, 2005 13:09 |
*stil*...... Hoe jij kan schrijven... ongelooflijk! Een erg droevig gedicht, en zoals sunset zei, je wordt er ook kwaad van. Niemand zal ooit 100% begrijpen hoe jij je voelt, maar er zijn der veel die er wel dicht bij in de buurt komen... zoals ik. Je mag me altijd mailen hoor! Kus en knuf, miekemuis |
|
sunset: | Zaterdag, september 17, 2005 07:53 |
Voelbaar deze. En mij ontzettend droef-kwaad makend. Liefs en mijn oprecht warme genegenheid / sunset |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, september 17, 2005 07:24 |
gevoelig verwoordt zeer mooi neergezet liefs Dirk |
|
Auteur: petronella | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2005 | ||
Thema's: |