ik wist het wel
ik wist pas wat liefde was
toen ik jou
in je ogen keek
mijn hart ging tekeer
ik wilde jou beminnen
er was niet
maar dan ook niets
met mij te beginnen
alles viel uit mijn handen
je had mijn hoofd moeten zien
achter een gordijn van haren
zo rood als een tomaat
of zag jij dat misschien
mijn hemel
ja, daar was ik ook
een roze bril voorgedaan
de liefde, ‘kleng’,viel zomaar ineens
bij mij naar binnen
en wat deed jij?
jij liet mij zomaar staan
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, september 16, 2005 07:43 |
Nou jah, wie laat jou nou staan dacht ik al... hihi ben nog niet goed wakker... Echte knuf dan maar.. Annemieke |
|
Raira (Ria): | Donderdag, september 15, 2005 22:40 |
jou laten staan??????? tssssssssssss geen wonder dat er fictie staat het was ook al niet te geloven :=))) |
|
psych: | Donderdag, september 15, 2005 21:19 |
hahaaaa |
|
Jan van Dord: | Donderdag, september 15, 2005 21:13 |
Weer een goeie! jan |
|
m@rcel: | Donderdag, september 15, 2005 20:28 |
heel mooi fictief geschreven prachtig Liefs m@rcel |
|
mamsiemomo: | Donderdag, september 15, 2005 20:25 |
tja, that's life he..... gelukkig fictie... | |
Lievelingetje45: | Donderdag, september 15, 2005 19:18 |
Prachtig fictief verwoord! Voor sommige de harde waarheid! Liefs |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2005 | ||
Thema's: |