Leeg gekruisigd
--------------------
het lege kruis der gerechtigheid
herinnert mij mijn zonden
wijl melancholische symfonieën
in mijn tranen weerklinkend
een nieuwe wereld vormen
neem mijn zonden weer weg
om nooit meer weder te keren
nu de spijkers mij vastzetten
mijn huid langzaam doordringend
het roodbruine bloed toont
ik buig mijn hoofd neder
de vlekken wegvegend
in het hout verwerkt
zij besmeuren mij
…
Rachel
m@rcel: | Donderdag, september 15, 2005 20:52 |
gevoelig,pijnlijk verwoord maaar prachtig mooi Liefs m@rcel |
|
Marjolein.: | Donderdag, september 15, 2005 18:15 |
Pijnlijk, en droevig. Doch mooi geschreven. Liefs, Marjo. |
|
Auteur: Rachel Rutten | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2005 | ||
Thema's: |