Mijn dichter, hoe donker je weg
hoe zwaar wil je nog tillen
luister eens rustig naar mijn uitleg
je moet leren leven, niet trillen
Mijn dichter, er is ook een zon
die schijnt voor ons beiden
ik zou hem je geven als ik kon
jij moet niet zo vreselijk lijden
Mijn dichter, je weg is makkelijker te gaan
maar je moet zelf willen
ja kijk mij maar eens staan
ik moest ook heel zwaar tillen
Mijn dichter, sta ‘s morgens vrolijk op
en pluk de dag in wonderbaarlijke pracht
lach de hele dag je tranen uit je kop
dat kan als je het van jezelf verwacht
Mijn dichter, ruik steeds aan de mooiste roos
onthoud de geur en schoonheid
dan geniet je weer een poos
dat leven wil je toch niet kwijt
Mijn dichter, kom uit de donkerte tevoorschijn
laat je stralen als een ster
het leven is te kort voor deze pijn
je weg is je toekomst, echt niet zo ver
Mijn dichter, ik geef je een duw
een steuntje in de rug
misschien ben ik nu wat te ruw
maar later denk je dankbaar aan me terug
verdomme man, maak er wat van……..
Jan van Dord: | Donderdag, september 15, 2005 21:35 |
Weer heel mooi !! jan |
|
chocaatje: | Donderdag, september 15, 2005 17:23 |
Heel mooi. liefs mieke | |
Sifra.K: | Donderdag, september 15, 2005 15:58 |
Mooi, zal me bijna aangesproken voelen als er dichteres stond ;) (niet op mij letten ) Liefs, Sifra |
|
sunset: | Donderdag, september 15, 2005 12:18 |
Chapeau. In en met verwonderend respect gelezen. Knap van jou. Liefs / sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Donderdag, september 15, 2005 08:20 |
K zou bijna amen zeggen, maar ben niet echt christelijk... X Annemieke |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 15 september 2005 | ||
Thema's: |