~Als de zon weerkaatst op je vale huid, en de liefdesnacht je hart niet langer wil omsluiten~
Ik zag je
Balancerend op de deining van mijn hart
Zij zag je
Glimlachend met je haren in de wind
Ik voelde je
Toen je me zacht kuste
Zij voelde je
Toen je stilte voor je liet spreken
Ik miste je
Toen je verdween in de vochtige mist
Zij miste je
Toen ze telkens opnieuw de klok hoorde tikken
Je kwetste me
Toen je je hand ophief en je scherpe blikken wierp
Je kwetste haar
Toen je haar de puurheid van je bloed liet drinken
-Ik wou niet meer opstaan,
Je legde me hier neer
En niets meer dan een verbrande herinnering
Leerde me weer rechtstaan,
Om te genieten van wat het leven werkelijk te bieden had-
-Je liet haar gaan in de storm van het leven
Je wist dat ze zou wederkeren
Met een vergiftigde lach en een gebroken ziel
Want je besefte
Dat je haar vleugels van vrijheid afgenomen had-