Ze zette zich vol vreugde neer
Een mensenhand zo snel tot samenballen
Maar ze streek neer en liet zich welgevallen
te laten strelen door een open hand
En liefde voelbaar was ondanks mijn schaduwkant
Een ieder bezit het donker, er is altijd schaduw
Maar als licht zette ze zich op mijn vingers
De zon vliegt immers altijd naar mij toe
Als ik mijn hart ervoor opendoe
O, prachtige vlinder je vertolkt een taal
Waar ik geen weerstand aan kan bieden
Kom op mijn handen rusten
Ik kus je, en leg me wel te rusten
willem
m@rcel: | Woensdag, september 14, 2005 14:26 |
heerlijke poezie prachtig geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
H.J.: | Woensdag, september 14, 2005 14:21 |
Mooi Willem. heel mooi. H.J. |
|
Cora (zij): | Woensdag, september 14, 2005 09:13 |
Bjoetie deze... *zucht* |
|
Bieke: | Woensdag, september 14, 2005 08:19 |
Zijn mijn reuze rupsen tot bij je geraakt ;)). Je krijgt blijkbaar mijn mails niet door ;) Liefs Bieke, |
|
remie: | Woensdag, september 14, 2005 07:49 |
prachtig...liefs Remie | |
Annemieke van der Ven: | Woensdag, september 14, 2005 07:39 |
Heerlijk licht gedicht... | |
Lia : | Woensdag, september 14, 2005 07:26 |
heel positief.. zo lees ik je graag.. knuf...Lia | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 14 september 2005 | ||
Thema's: |